#44: Dag en nacht duizelingen
Yesss! De spanning in mijn lichaam neemt wat af. Ik heb nog maar zelden een heel klein angstgevoel dat dan maar een paar seconden duurt. Als ik wakker word heb ik wat trillingen in de borst maar die gaan weg nadat ik ben opgestaan.
Mijn hoofd daarentegen begint steeds vervelender en rottiger te voelen. Het wordt steeds erger de laatste tijd.
Duizelingen
Ik heb al vaak geschreven over dat rothoofd (zie ook blog #35). Maanden en maandenlang doet mijn hoofd al raar. Het is heel lang een soort onbestemd rotgevoel geweest, dat wel weer even weg ging als ik gehuild had of als ik met mijn ogen dicht op de bank ging liggen en ademhalingsoefeningen deed. Maar nu gaat het al meer dan een maand lang niet meer weg, en het lijkt erger te worden.
Het bestaat uit de volgende onderdelen:
- een soort duizelig gevoel, alsof ik dronken ben of geen evenwicht heb
- een gonzend of bonzend gevoel op het ritme van mijn hartslag
- een soort elektrische schokgolf als ik een onverwacht geluid hoor of als ik schrik
- een drukkend gevoel alsof ik voortdurend moet huilen
- juist géén steken, geen hoofdpijn, geen migraine
Paracetamol helpt niet. Als ik Oxazepam neem dan lijkt het weg te gaan, maar het is er nog wel. Ik ben dan alleen wat verdoofd dus merk het minder. Het is zo’n rotgevoel, ik word er gek van. Soms merk ik het wat minder als ik een activiteit doe. Maar zodra ik stop en rust neem is het meteen weer terug.
foto: © 2018 kakikhebeenburnout.nl
Spanningshoofdpijn?
Ik denk dat het spanningshoofdpijn is, of stress of emoties die zich in mijn hoofd kenbaar maken. Dit denk ik omdat het gevoel voorheen vaak wegging als ik hard gehuild had. Om spanningshoofdpijn te verminderen was ik ook Critical Alignment Therapie aan het proberen (zie blog #42) maar dat liep niet goed af helaas.
Aan de andere kant ben ik nu ook al 14 dagen aan het minderen met suiker. Ik at alleen maar zoet op brood, en heel veel koekjes, snoep, dropjes. Gevulde koek als tussendoortje, you name it, al mijn hele leven ben ik een zoetekauw. Ik vind mijn buik te dik worden, en ik had al een paar keer gelezen dat suiker erg slecht is voor je, en al helemaal als je een burnout hebt.
Ik ontsuiker niet helemaal, maar in elk geval zijn alle koek, snoep, frisdrank, toetjes en sappen-uit-pak verbannen. En ik ga nu bij voorkeur voor water, groenten, fruit, volkorenproducten, yoghurt, hartige waren, noten en 85% pure chocolade (één stukje per dag). Ik eet nog wel pindakaas (2% suiker). Ik ga niet helemaal hardcore, ik mag best één keer in de week een koekje of een crackertje met weinig hagelslag.
Misschien hebben mijn duizelingen en het rotgevoel in mijn hoofd te maken met dit afkicken van suiker. Bij het stoppen met suiker is het wel gebruikelijk om zulke verschijnselen te hebben, maar ik kan nergens een goed artikel vinden waarin te lezen is hoe lang het dan duurt voordat je je wat beter gaat voelen.
Chronische hyperventilatie (CHV)?
Dezelfde rotgevoelens passen ook goed bij chronische hyperventilatie. Daarbij zijn je hersenen en je ademhaling niet meer op elkaar afgestemd. Ik doe wat online tests en daaruit blijkt dat ik wel ietsjes te snel adem, maar niet zo heel erg.
Als ik op mijn ademhaling ga letten, of bijvoorbeeld met een app ga ademhalen, dan word ik na een tijdje helemaal gek, omdat ik te veel op het ademen aan het letten ben en dan niet meer weet wat nou normaal is of niet. Daar krijg ik dan weer stress en een ongemakkelijk gevoel van, dus dat lijkt me ook niet de bedoeling.
Je kan bepaalde programma’s doen om chronische hyperventilatie op te lossen, maar die leiden in het begin tot ergere klachten voordat je verbetering gaat merken. Dus ik durf dat eigenlijk niet. Ik wil geen ergere klachten, en ik weet niet eens zeker óf ik wel CHV heb.
Wat nu gedaan?
Uiteraard kan het ook gewoon bij de burnout horen, die duizelingen en ellende. En dan zal het ook weer vanzelf overgaan als de burnout verder herstelt. Maar ja, ik word er gek van. Ik weet soms niet meer wat ik er mee moet, met dat rothoofd, en dan raak ik een beetje in paniek.
Moet ik nog meer rusten en slapen en ontprikkelen of juist minder? Ik twijfel nu weer aan alles. Verdomme, ik wil dat het eens ophoudt. Elke keer weer als de ene klacht verdwijnt, komt er een andere klacht voor terug. En dan ben ik weer bang dat er méér aan de hand is dan alleen maar een burnout.
Okee, rustig aan Martin. Maak een plan.
Als ik over twee weken geen verandering voel of zelfs een verslechtering, dan ga ik weer naar de huisarts. CHV is volgens mij te meten door een specialist. Bloedsuiker en bloeddruk ook. Dus dan moet hij maar verder kijken. Dat is mijn plan.
Maar twee weken later ben ik het hele plan alweer vergeten. Het is te druk in mijn hoofd, de spanning neemt toe. Mijn psycholoog zegt dat je bij een burnout vaak op zoek gaat naar allerlei aandoeningen, want je wil zo graag iets hebben dat je eenvoudig kan oplossen, en de klachten zijn zo raar, je denkt steeds dat je wel een ziekte móet hebben.
En dat is dan ook een risico, dat je de ene na de andere therapie gaat proberen, telkens opnieuw naar de dokter wil omdat je weer iets anders hebt dat pijn doet, raar voelt of niet (meer) werkt. En niets lijkt te helpen. Zo gaat dat, bij een burnout.
Het beste medicijn is om het te accepteren, met rust te laten. Ja ik heb dan wel 1001 klachten, maar die zullen ooit weggaan. “Laat ze gaan, en hou op met internetten. Ga niet langer op zoek naar een antwoord voor je duizelige hoofd,” zeg ik tegen mezelf in de spiegel. Ik hoop dat het helpt.
Volgende keer
Volgende keer vertel ik over het overlijden van mijn vader.