#80: Verder bij de Stichting Burnout en Psycholoog Nederland

Ik zit in een overgangsfase. Mijn CSR-coaching (zie blog #60) eindigt. De laatste sessie besteden we aan evaluatie. Ik heb veel geleerd bij mijn coach, vooral over zelf-management en het tijdig nemen van rust. Dat lukt me nu wel aardig, en ik ben al een tijdje niet te lang doorgegaan met computeren of andere activiteiten, zoals ik nog wel deed in blog #74.

Ik vul een test in die de burnout in kaart brengt. Uit de test blijkt dat al mijn klachten (zowel lichamelijke als cognitieve en geestelijke) in de afgelopen 6 maanden zijn verminderd. Jippie! Er is dus vooruitgang, ook al voel ik me nog steeds als een oude vaatdoek op de vloer van een versleten 2CV met koude startproblemen.

Ondertussen ben ik in conclaaf met de Stichting Burnout om bij hen verder in behandeling te gaan. Ik ben enthousiast over ze, en ze hebben me al flink geholpen met mijn UWV-bezwaar zonder dat ik ook maar iets heb getekend of betaald.

(Advertentie)

Rommelig gedoe

De psycholoog van deze stichting waar ik ben geweest heeft geadviseerd dat ik náást het burnout traject ook een specialistische GGZ (SGGZ) behandeling zou moeten doen om onderliggende problematiek aan te pakken. Daar ben ik het mee eens want ik ben niet assertief, onzeker, angstig, perfectionistisch en dat heeft geleid tot twee maal een burnout. Tijd om daarmee af te rekenen.

De psychologen die zijn aangesloten bij de Stichting Burnout zijn zelfstandigen die daarnaast ook nog andere dingen doen. Ze zijn altijd ouder dan 45 en hebben een post-doctorale studie gedaan (en zijn dus GZ-psycholoog of psychotherapeut). Dat spreekt me erg aan.

  • Even terzijde: iedereen in Nederland mag zichzelf psycholoog noemen, gestudeerd of niet. En iedereen mag zich therapeut noemen. Als je zelf dus een psycholoog zoekt, pas dan goed op! Info hier.

Dan vertelt de Stichting Burnout mij tot mijn verbazing dat ze ervoor kunnen zorgen dat het UWV mijn hersteltraject betaalt. Dat is mooi zeg, ik kan volgens hen de offerte gewoon indienen via mijn UWV-verzekeringarts. En pfoeh! Daarmee begint er opeens een hoop rommelig gedoe.

Ik heb namelijk helemaal geen UWV-arts want ik zit in de werkloosheidswet (WW) en niet in de ziektewet (ZW). Dus ik vertel dat aan de Stichting Burnout en vraag wat ik moet doen. Men e-mailt me vervolgens dat ik die offerte gewoon moet e-mailen naar een willekeurige arts bij het UWV. En als dat niet lukt moet ik het gewoon maar mailen naar het afdelingshoofd van Sociaal Medische Zaken van het UWV. En ook meteen maar naar de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, want die wil ook wel eens horen hoe slecht het bij het UWV gesteld is.

Ehmmmmm… huh?! Wat een merkwaardige adviezen. Een “Werkfit” traject van het UWV kan gewoon via normale kanalen worden aangevraagd. Het lijkt wel alsof die stichting dit nog nooit gedaan heeft. Ik vraag advies bij mijn huidige contactpersoon van het UWV (die geen arts is). Die bevestigt dat “Werkfit” trajecten gewoon op de gebruikelijke manier kunnen worden aangevraagd.

Dan stuurt de Stichting Burnout hun offerte en behandelplan gewoon naar mijn WW contactpersoon, inclusief alle medische gegevens en mijn hele e-mail uitwisseling waarin ik flink zeik over het UWV. Is dat niet een inbreuk op mijn privacy? Wat zijn dat voor ‘n kneuzen daar bij die Stichting Burnout? Je gaat toch niet zomaar als een gek die offerte e-mailen naar willekeurige mensen bij het UWV die er niets mee te maken hebben?

Ik wijs ze er ook maar even op dat gewone e-mailtjes géén beveiligde manier zijn om medische gegevens te versturen. Ik krijg nu het gevoel dat ik met een malafide organisatie te maken heb. Verdomme, ik had juist zo’n goed gevoel over ze, en dat ik weer verder kon met goede begeleiding.

Telkens als ik vooruitgang boek, ga ik ook weer achteruit. Alsof ik nèt de auto heb gewassen en dan een uur later dit aantref.
foto: © 2019 kakikhebeenburnout.nl

Ik zoek het zelf wel uit

Ik laat de Stichting Burnout weten dat dit niet de goede kant op gaat zo, en dat ze niet zomaar willekeurig mensen bij het UWV moeten gaan mailen. Via mijn WW-contactpersoon ontdek ik dat de Stichting Burnout helemaal geen “Werkfit” trajecten kan doen, maar wel zogenaamde “Interventies”. Een “Interventie” wordt gedaan vanuit de ziektewet (ZW), wordt inderdaad betaald door het UWV, en wordt inderdaad geregeld door een verzekeringsarts van het UWV.

De Stichting Burnout weet dus niet het verschil tussen “Werkfit” en “Interventie”, of ze blazen zo hoog van de toren dat het ze niet uitmaakt hoe het heet, zolang het UWV het maar betaalt. Dat vind ik nogal onprofessioneel. Ik word bang dat ik met een stel prutsers te maken heb. Ik begin me af te vragen of die burnoutbehandeling van hen wel zo goed is als ze zelf zeggen.

Zoals ik al eerder schreef (zie blog #75) is hun website nogal blaaskakerig geschreven. Hoewel ik denk dat ze goed kunnen helpen en dat hun methodes echt wetenschappelijk onderbouwd zijn beginnen er allerlei twijfels in me op te komen. Zoveel twijfels, dat ik weer gestresst raak en in paniek.

Ik besluit om die nieuwe psycholoog maar even op te bellen. Zij is tot nu toe professioneel en duidelijk geweest, en is een beetje onafhankelijk want ze doet maar 2 dagen per week werk voor de Stichting Burnout en is voor de rest zelfstandig. Ik leg uit dat ik het allemaal niet meer vertrouw. Ze legt uit dat de behandelmethode écht goed is en is opgesteld door een team van echte psychologen. Daarnaast gaan we, onafhankelijk van de Stichting Burnout, een behandeling doen. Ze zal de Stichting Burnout informeren over mijn twijfels en ze er op wijzen dat ze niet zo onprofessioneel moeten handelen.

Nou dat is mooi, deze mevrouw werkt tenminste zoals het hoort.

Omdat het UWV een “Interventie” niet wil betalen (omdat ik niet in de ziektewet zit maar in de WW) overweeg ik om het zelf maar te betalen. Ik krijg een nieuwe offerte van de Stichting Burnout, voor de helft van de prijs. Dat is dan wel weer fijn.

Ik ben weer gerustgesteld. Via het UWV krijg ik te horen dat men het zeer hoog heeft opgepakt dat de Stichting Burnout zomaar mijn dossier naar willekeurige mensen aan het e-mailen is. Ze overwegen een klacht bij de Autoriteit Persoonsgegevens. Nou ja, dat is niet mijn probleem.

Vervolgens krijg ik een factuur van de Stichting Burnout; de prijs is anders dan in de offerte stond. En de linkjes naar de algemene voorwaarden (die overigens amateuristisch en niet juridisch-dekkend zijn) werken niet. Jezus wat een prutsers. Ze weten een hoop van burnout, maar administratie en communicatie is niet hun sterkste kant. Wat zonde. Zonde van al die kennis en inzichten over burnout die ze hebben.

Ik kom weer tot rust

Na al het gekut en heen en weer ge-e-mail heb ik bijna geen vertrouwen meer in deze stichting. Ik wil gewoon behandeld worden en aan de slag verdomme! Juist als je een burnout hebt is al dit gedoe veel te veel voor je, dat zou men toch moeten snappen.

Ik denk een paar dagen rustig na. Ik stel mezelf de vraag:”Klamp ik me zó vast aan het feit dat ik zo graag behandeld wil worden, dat ik dan maar accepteer dat ik in zee ga met een onbetrouwbare partij? Of vind ik hun methode écht goed, en heb ik écht vertrouwen in die nieuwe psycholoog?”

Ja, ik weet het zeker. Ik heb écht vertrouwen in die psycholoog die ik via hen heb gekregen. Als ik beter ben ga ik wel voor ze werken en zorg ik voor integrale verbetering van hun communicatie, interne processen, ICT beveiliging en algehele professionaliteit. Of alleen maar hun website verbeteren, dat zou al heel wat zijn.

Nou ja, alles is nu geregeld, ik zit weer op het spoor. Begin april 2019 ga ik van start bij de psycholoog. Ik ga bij haar dus twee dingen doen: het burnout-hersteltraject van de Stichting Burnout, én een SGGZ behandeling via Psycholoog Nederland, waarbij zij is aangesloten. Van die partij krijg ik alvast een telefoontje om afspraken te maken voor de intake en om een aantal online tests te doen voor het SGGZ gedeelte.

Zij hanteren wél een beveiligd online systeem dat speciaal gemaakt is voor uitwisseling van medische gegevens. Er kan zelfs in gechat worden en gebeld met video. Ik krijg maar liefst 10 psychologische tests voorgeschoteld en een aparte psycholoog, die gespecialiseerd is op diagnostiek, gaat de diagnose maken op basis van deze tests en een video-gesprek. Dit wordt dan weer in een team besproken, alvorens de diagnose doorgaat naar mijn psycholoog. Kijk, dat is aanpakken.

(Advertentie)

Ze gaan álles onder de loep nemen. Alles! ALLES! ALLESSSSS! Ik word geheel doorgelicht. Van persoonlijkheidsstoornis tot AD(H)D. En ze gaan bloedonderzoek laten doen. Cortisol, vitamines, bijnieren, schildklier, vermoeidheidsziektes, ALLES wordt gecheckt. Dit heb ik nog nooit meegemaakt bij een psycholoog.

Dus… een nieuwe behandeling van een professioneel bedrijf, in combinatie met een burnout-traject van een rammelende stichting. Ja, dit is het. Dit gaat mij weer verder helpen!

Jammer van die rammelende stichting, maar ik heb desondanks een oprecht, goed vertrouwen in wat gaat komen.

Volgende keer

Volgende keer begint eindelijk mijn lichamelijke spanning wat te dalen.

Reageren? Dat kan via Instagram.