#67: Van ziektewet naar WW, ik beland in The Matrix
Mijn Ziektewetuitkering is beëindigd want ik ben twee jaar ziek geweest. Na twee jaar moet je een WIA uitkering aanvragen (voorheen de WAO genoemd) en dat heb ik gedaan maar die heb ik niet gekregen (zie blog #47).
Ik heb daartegen een bezwaar ingediend (zie blog #57) maar het UWV mag ongeveer zes maanden de tijd nemen om daarop te reageren. En dus, in de tussentijd, moet ik mezelf alvast aanmelden als werkloze om in aanmerking te komen voor een WW-uitkering.
Bietsen bij de overheid
Tja, ik moet toch wat. Mijn burnout is voorlopig nog niet over. Ik voer een nieuw, strict beleid van rust (zie blog #64) en ik hoop maar dat langzaampjes mijn klachten weg gaan en mijn belastbaarheid toe kan nemen. Ik kan echt totaal niet werken, misschien drie keer in de week een uurtje achter de computer zitten maar als ik meer doe dan komen meteen mijn klachten weer terug.
Autorijden lukt wel 20 minuten, huishoudelijk werk gaat ook nog wel eventjes, een boodschapje 20 minuten, maar ik moet wel telkens weer langdurig uitrusten. Dus ja, ik moet helaas blijven bietsen bij de overheid. Ik vraag dus maar een WW uitkering aan. Dat gaat gelukkig online, dus ik hoef nergens heen om een gesprek te voeren. Ik vul alles zo eerlijk mogelijk in. Ik krijg een online “Werkmap” en daarin zitten berichten en taken. Jawel, meteen al staan er vier taken voor me klaar. Ik moet onder andere mijn CV uitgebreid invullen en een lange vragenlijst.
In de vragenlijst staat de meerkeuze-optie:“ik voel mij momenteel te ziek om te werken”. Ik vul alles naar waarheid in. Ik krijg pas over een maand uitsluitsel of mijn WW aanvraag is goedgekeurd. Ik hoop niet dat deze vraag het voor mij verpest, want voor een WW-uitkering moet je namelijk beschikbaar zijn om te werken.
foto: © 2018 kakikhebeenburnout.nl
Ik meld me weer netjes ziek
Op de website van het UWV zie ik de voortgang van mijn WW-aanvraag. Over ongeveer 30 dagen krijg ik antwoord. Ik zie ook een knop waarmee ik kan aangeven dat ik ziek ben. Ik klik er op en maak de keuze: “ik ben ziek, en ik heb een WW-uitkering aangevraagd, maar nog niet voor de eerste keer geld ontvangen”. Ik ben blij dat deze optie er is, want ik ben vast niet de enige die ziek is en geen WIA uitkering kan krijgen en dus de WW in gaat. Ik ontvang een bevestiging van mijn ziekmelding. Zo, dat heb ik weer eerlijk en netjes gedaan, vind ik zelf.
De volgende dag belt het UWV mij dat mijn ziekmelding ongeldig is. Ik heb al twee jaar lang een ZW uitkering gehad en nu heb ik daar geen recht meer op. Ik vraag waarom er dan een knop is om me ziek te melden, maar de telefoniste denkt dat ik het niet begrijp. Ze blijft er maar op hameren dat ik verkeerd gekeken heb. En dat ik een WW uitkering moet aanvragen en géén ZW uitkering. Ik leg uit dat ik dat al gedaan heb, maar ze snapt het niet. “Nee hoor, u hebt verkeerd gekeken, u moet goed kijken of er WW staat en géén ZW,” aldus de mevrouw die waarschijnlijk gewend is alleen maar kneuzen aan de lijn te hebben.
Dan hang ik maar op en bel ik het UWV terug, in de hoop dat ik een andere medewerker aan de lijn krijg. Het lukt. Deze medewerker snapt het wel. Ze adviseert me om via de online Werkmap een bericht te verzenden waarin in aangeef dat ik ziek ben, wacht op antwoord op mijn bezwaarschrift voor de WIA-uitkering, en dus eigenlijk niet kan werken.
Ik stuur het bericht via de Werkmap. Ik schrijf dat ik me zorgen maak dat ik geen WW-uitkering zal krijgen. Ik kan weliswaar aan de sollicitatieverplichting voldoen maar ik kan geen baan aannemen want ik ben ziek. Ik vertel dat mij dat oneerlijk lijkt, dat ik steeds maar moet solliciteren terwijl ik toch geen baan zal aannemen.
“Fictief” beschikbaar zijn
Een dag later krijg ik antwoord van het UWV. Men begrijpt mijn angst en is heel vriendelijk. Mij wordt verteld dat ik me geen zorgen hoef te maken. Zolang ik “fictief beschikbaar ben voor werk” en aan mijn sollicitatieverplichtingen voldoe, dan is er niets aan de hand, aldus het bericht.
Ik moet dus…
nèt doen alsof ik niet ziek ben…
en dan nepsolliciteren…
en dan krijg ik…
een WW-uitkering.
Zo simpel is het. Dat is het officiële antwoord van het UWV. Ik moet dus officieel en openlijk gaan liegen. Zo is het geregeld. Er is sprake van enorme uitkeringsfraude; het UWV heeft niet eens genoeg mankracht om alle fraude tegen te gaan. Maar het UWV moedigt mij actief aan om te pretenderen dat ik niet ziek ben, want dan krijg ik een WW-uitkering.
Mijn hoofd duizelt van verbazing, onmacht, onbegrip, en ongeloof. Maar ik laat het maar rusten. Ik heb geen energie om te ergeren aan hoe raar het UWV is en hoe belachelijk hun redeneringen zijn.
Ik ben vanaf nu dus officiëel “fictief beschikbaar” om te werken, hoera! Laat ik eens fictief gaan solliciteren en dan elke dag fictief gaan werken. Met fictief lekkere pauzes in een bedrijfsrestaurant met fictieve broodjes Kwekkeboom. Af en toe fictief uit eten gaan of gezellig op een fictief terrasje met vrienden. En twee keer per jaar fictief op vakantie. Dat kan ik immers allemaal, fictief. Het lijkt The Matrix wel.
Ik bevind mij in The Matrix. Het enige dat niet fictief is, zijn mijn lichamelijke klachten waaronder ik steeds gebukt ga. Een burnout bestaat eigenlijk ook al niet (zie blog #48), en die zorgt er nu dus voor dat de rest van mijn leven nu verder ook fictief is.
Als dat geen vooruitgang is dan weet ik het niet meer.
Volgende keer
Volgende keer gaat het wonder boven wonder, hoera, wat beter met me.