#172: Een ander merk antidepressivum

Happy New Year! Het is januari 2021 geworden! Ik heb de kerstdagen en oud en nieuw overleefd zonder noemenswaardige ellende, dus dat is mooi. Vanwege de coronamaatregelen heeft niemand iemand gezien en ik dus ook niet.

Omdat het 1 januari is geweest gaan de zorgverzekeraars weer lopen klooien en die van mij ook. Ik haal bij de apotheek een nieuwe voorraad Venlafaxine, een anti-depressivum dat ik al meer dan vijftien jaar gebruik omdat ik er maar niet vanaf kan komen (zie ook blog #137). En ik zie opeens dat ik een ander merk heb gekregen dan ik normaal kreeg. In plaats van Mylan krijg ik nu Aurobindo.

Vulmiddelen

Zorgverzekeraars claimen, net zoals de overheid, dat het merk niet uitmaakt zolang de werkzame stof maar hetzelfde is. terwijl al lang bekend is dat er voor sommige medicijnen wel degelijk allerlei bijverschijnselen kunnen zijn als je op een ander merk overstapt. Er zit namelijk nog meer dan alleen maar een werkzame stof in medicijnen; er zitten ook hulpstoffen in die de werking of de bijwerkingen beïnvloeden.

Apothekers noemen dit vaak “vulmiddelen” maar daarbij vergeten ze dat een medicijn niet alleen maar bestaat uit een werkzame stof en een vulmiddel. Er zitten veel meer ingrediënten in.

En ja hoor, op de dag dat ik met de nieuwe Venlafaxine begin krijg ik hoofdpijn en angstaanvallen. Bij anti-depressiva komt het voor dat als je veranderingen aanbrengt in de dosis, dat er dan vreemde verschijnselen kunnen ontstaan. Venlafaxine is daarbij de grootste boosdoener van alle antidepressiva. Angsten, zweten, flitsen in het hoofd, zwarte vlekken voor de ogen, trillen, huilen en zelfs suïcidale neigingen komen voor.

In 2018 hebben diverse samenwerkende organisaties een multidisciplinair document geschreven (PDF) over het afouwen van antidepressiva waarin dit allemaal aan de orde komt. Ik zou daaraan willen toevoegen dat niet alleen het afbouwen ervan, maar ook het wisselen naar een ander merk tot dezelfde verschijnselen kan leiden.

Bijwerkingen

In de nachten word ik elke paar uur zwetend wakker met heftige dromen. Zo heftig, dat mijn hele bed nat is en ik het beddegoed moet vervangen. Na een aantal keer ga ik maar aan één kant liggen zodat ik kan overstappen naar de andere kant die nog droog is en dan niet meteen de lakens hoef te vervangen.

Overdag “klotst” of “golft” mijn hoofd alsof ik op zee aan het varen ben. Ook bonst en gonst het alsof ik flink heb gesport, maar dan als ik gewoon op de bank zit. Ik moet opeens ook veel meer huilen en voel me zwak. Elke paar uur krijg ik oorsuizingen en voelt het alsof ik flauw ga vallen.

Allerlei burnout-symptomen, waarvan ik dacht dat ik er vanaf was, vallen mij nu weer ten deel. En dan worstel ik natuurlijk meteen weer met de vraag: is dit nu mijn burnout die weer even van zich laat horen, of ligt dit aan de Venlafaxine? Uiteraard kan het ook beide zijn, maar niemand heeft het antwoord, laat staan een oplossing.

Psychiaters erkennen vaak nog steeds niet dat antidepressiva voor enorme problemen kunnen zorgen en ze zeggen meestal dat je er juist méér van moet nemen om van deze problemen af te komen. Sommigen schrijven zelfs cocktails voor van verschillende antidepressiva zoals Mirtazapine en Venlafaxine, genaamd “California Rocket Fuel“, omdat mensen er zich zo lekker van gaan voelen. Hoe je er ooit weer vanaf komt, daar heeft men geen interesse in.

Ik moet het dus zelf maar weer uitzoeken. Dus ik zoek uit hoe duur het is als ik dit nieuwe merk weiger. Ik zoek uit hoe lang ik moet wachten of de bijverschijnselen misschien nog weg gaan. Ik zoek uit wat de impact is van anti-depressiva op burnout. Het is lastig om alles uit te zoeken en er is natuurlijk geen éénduidig antwoord.

Voor zover ik kan concluderen kunnen anti-depressiva, zeker na langdurig gebruik, hun werking verliezen maar als je er dan mee stopt of iets aan verandert dan krijg je de grootste problemen die lijken op burnout klachten. Heb je dus een burnout, of een herstellende burnout, dan weet je nooit of je klachten aan de antidepressiva liggen of niet.

Stoppen

Het enige “wetenschappelijke” dat ik zelf kan bedenken is: stoppen met de antidepressiva, wachten en hopen totdat de onttrekkingsverschijnselen daarvan weg zijn (wat maanden tot jaren kan duren) en dan hopen dat het dus de antidepressiva waren die alles veroorzaakten en dat de burnoutklachten dan ook weg gaan. Tegen die tijd is er natuurlijk al weer zoveel tijd voorbij dat alles ook gewoon toevallig kan zijn geweest.

Maar stoppen met antidepressiva is vaak zeer moeilijk, zeker bij Venlafaxine, en het is mij in elk geval nog nooit gelukt, terwijl ik al jaren de LAAGSTE dosis gebruik die eigenlijk wordt gezien als “niet klinisch effectief”. Maar tóch kan ik er niet mee stoppen. De farmaceutische industrie heeft geen antwoorden, en die vinden het eigenlijk ook best prima als mensen de rest van hun leven aan de antidepressiva zitten.

De kans bestaat ook dat ik het probleem alleen maar erger maak als ik de antidepressiva afbouw. Want de artsen en psychiaters die ik tot nu toe heb gesproken zeggen dat je juist niet te veel moet klooien met psycho-actieve medicijnen als je burnout nog niet over is. Voor mij betekent dat dus ook: niet van merk veranderen. Maar leg dat maar eens uit aan verzekeraars die alleen naar winst kijken en niet naar wat het beste is voor de patiënt.

Dus, ik onderga het maar weer. 2020 was matig, dus 2021 kan ik er ook nog wel bij hebben. Het vijfde jaar van mijn burnout is nu onderweg. Ik blijf maar aanmodderen en hoop dat die bijverschijnselen snel weer weggaan. Het geeft me een wanhopig gevoel. Ik wil me zo graag eens een dagje niet ziek voelen, maar dat gaat nog even niet gebeuren.

Volgende keer

Volgende keer: wanneer is een burnout eigenlijk voorbij?

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.