#217: Het gaat wat beter – venlafaxine afbouwen (deel 20/28)

Let op: mijn afbouwtraject voor Venlafaxine is geen medisch advies. Raadpleeg altijd een arts als je iets aan je gebruik van antidepressiva wil veranderen. (Om dit blog het beste te begrijpen begin je bij deel 1). Ook gebruikte ik hier nog niet de juiste methode voor het tellen van korrels (zie deel 6).

Ik zit drie weken op -75 korrels. Mijn hoofd is vervelend maar ik ben nu gelukkig niet meer in de hel. Ik voel me weer een beetje zoals “normaal”: hetzelfde als toen ik nog niet begonnen was met afbouwen. Dat is goed nieuws: het gaat wat beter, terwijl ik nu nog maar 32% van de dosis Venlafaxine inneem per dag.

De gespannenheid en het “niet kunnen niksen” is afgenomen. Opnieuw heb ik ervaren dat veel rust nemen heel erg vervelend aanvoelt, maar wel uiteindelijk leidt tot herstel. Dat is goed nieuws, het systeem werkt nog.

(Advertentie)

Mijn schuurtje, dat op instorten stond, heb ik afgebroken. Maar ik heb het stap voor stap gedaan, met kleinere stappen dan ik dacht. Eerst de dakpannen er af, en dan de rest van de dag niksen. De volgende dag de latten van het dak, en dan de rest van de dag niksen. En zo voort, tot het schuurtje weg was. Het onderste deel van het schuurtje bestaat uit metselwerk.

Met een grote hamer beuk ik de stenen er uit. Maar dat kost veel energie. Als ik moe ben voel ik me kapot en stop ik, en doe ik de rest van de dag niks. Het hoeft niet af. Stap voor stap verdwijnt de schuur.

Afbouwen

Het afbreken van de schuur lijkt op het afbouwen van de antidepressiva. Je moet stapjes doen die heel klein zijn. Bij elke stap voel ik me rot en uitgeput. Maar dan na een tijdje kan ik weer verder. Dit geeft me hoop, hoop dat ik steeds bij elke stap kan herstellen. Mijn schuurtje is weg, nu de Venlafaxine nog.

Ik heb inmiddels ook een laadpaal voor de auto gekocht. Gelukkig kon ik wat geld lenen van vrienden. Ik heb een jaar lang mijn auto opgeladen met de thuislader, wat eigenlijk niet mag. Deze lader mag alleen in noodgevallen worden ingezet. Het geeft me een veilig gevoel dat ik nu een echte laadpaal krijg.

Voor de laadpaal vernieuw ik de groepenkast.
foto: ©2022 kakikhebeenburnout.nl

Dit soort dingen doe ik ook om mijn leven beter te maken. Als ik ergens stress van heb, dan los ik dat op. Mijn angst dat het opladen van de auto op een onveilige manier gebeurde kan nu worden weggenomen. En zo, stapje voor stapje, verminder ik spanning, angst, onzekerheid.

Maar helaas helaas, om dit te bereiken moet ik soms ook door extra belasting heen. Mijn ouderwetse stoppenkast is bijvoorbeeld niet geschikt voor de laadpaal dus deze moet vervangen worden. Ik heb daar geen geld voor, maar stukje bij beetje lukt het me toch, Ik krijg een tweedehands groepenkastje van een buurman, koop daar een uitbreiding bij, en installeer alles zelf. Ik was bijna vergeten dat ik ooit elektrotechniek heb gedaan maar ik kan het nog. Stapje voor stapje voeg ik weer wat toe, met heel veel rust na elke stap. Ik zit wel een paar halve dagen zonder stroom, maar uiteindelijk lukt het.

Al met al heb ik 1200 euro aan kosten bespaard en kan mijn laadpaal in gebruik worden genomen. Net zoals bij het schuurtje ben ik er trots op dat ik het stapje voor stapje heb kunnen doen. Elke stap doet pijn; elke stap levert spanning op, vermoeidheid en andere klachten. Maar door de stappen klein genoeg te houden kom ik er doorheen en herstel ik steeds weer.

Goed nieuws

Dit alles is goed nieuws. In plaats van veel te veel activiteiten te doen, niet meer te kunnen stoppen en mezelf te overprikkelen, doe ik alles nu langzaam en rustig. Hoe dat komt weet ik niet. Hoe kan het dat ik het nu wél voor elkaar krijg om veel rust te nemen? Is mijn burnout weer een piepklein stapje verder hersteld? Krijgt de Venlafaxine minder invloed? Of komt het gewoon doordat het best wel mooi weer is de laatste dagen?

Misschien dat het succes van het afbreken van mijn schuurtje en het vervangen van mijn groepenkast wel een extra dosis serotonine heeft veroorzaakt. Ik ben blij en trots over wat ik heb bereikt. Het geeft me een goed gevoel. Dat mijn hoofd af en toe duizelt en raar doet is niet zo erg meer.

Het gaat in elk geval wat beter, maar ik snap niet precies waaróm het beter gaat. Maar ook dat is niet erg, ik kan me erbij neerleggen. Het zal ongetwijfeld ook wel weer wat slechter worden. Want na meer dan vijf jaar weet ik inmiddels dat elke opleving ook weer gevolgd zal worden door een terugval. Het hoort erbij en ik weet dat het er aan zit te komen.

Ik merk opeens dat ik voor het eerst sinds meer dan vijf jaar een beetje geniet ergens van. Ik ben trots op mijn meterkast en mijn laadpaal en dat ik dat allemaal zelf heb gedaan. Ik kan iets. En ik ben er blij mee. Ik zit heerlijk op de bank en de auto staat op te laden. Het blauwe lampje knippert naar mij. Het lampje zegt mij:“Martin je bent echt zo goed bezig, het is niet meer normaal man!”

Het is fijn om te merken dat ik tóch nog in staat blijk te zijn om ergens van te genieten. Even stil te staan bij iets dat goed is gelukt, en dan op een natuurlijke manier rust te ervaren. Dat is wat genieten is. Het overkomt je. Je kan niet met opzet genieten. Als je kan genieten, dan weet je dat er iets goed met je gaat zonder dat het nep is.

(Advertentie)

Bij burnout roepen veel mensen tegen je:“probeer gewoon eens te genieten van dingen”. Dat is lief bedoeld, maar genieten kan meestal niet meer; je bent er niet meer toe in staat. Dit is voor het eerst in lange tijd dat ik ergens van geniet, en volgens mij is dat een fantastische vooruitgang!

Als ik me nog een paar dagen hetzelfde voel, dan ga ik de volgende afbouwstap doen. Ik ga nu niet meer verlagen met 5 korrels, maar met 3 korrels. Dat voelt alsof het voor geen meter opschiet, maar dat is hoe het hoort te gaan. Hoe lager de dosis, hoe langzamer je moet gaan afbouwen.

En inderdaad, ik voel me na een paar dagen nog steeds hetzelfde. Op een maandag gooi ik weer 3 extra korrels uit de capsule. Ik neem nog maar 32 korrels in in plaats van 35. Dit is een verlaging van 8,5% en dat is mooi, want ik wil steeds maar maximaal 10% verlagen.

Volgende keer

Volgende keer ontdek ik wat de invloed van antidepressiva op mij is geweest in de afgelopen jaren.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.