#226: Langzaam verder omlaag – venlafaxine afbouwen (deel 26/28)

Let op: mijn afbouwtraject voor Venlafaxine is geen medisch advies. Raadpleeg altijd een arts als je iets aan je gebruik van antidepressiva wil veranderen. (Om dit blog het beste te begrijpen begin je bij deel 1).

Ik ga van 21 korrels naar 19 naar 17, telkens met één of twee weken er tussen. Bij elke verlaging merk ik twee of drie dagen niks en daarna voel ik me rottig, maar niet zo heel erg. De dromen in de ochtenden worden dan heftiger en na een paar dagen worden ze weer normaal.

Mijn hoofd voelt nu 24 uur per dag raar. Alsof mijn evenwichtsorgaan niet meer werkt. Alsof ik dronken ben. Als ik loop of beweeg dan klotst mijn hoofd mee, zo voelt het. Mijn hoofd is zwaar, alsof er een steen aan hangt, en strak, alsof er een elastieken band omheen zit. Ik herken dit gevoel, dit had ik een jaar of 15 geleden ook toen mijn eerste burnout bijna voorbij was en ik weer wat ging werken.

(Advertentie)

Ik denk dat ik nu zo weinig Venlafaxine inneem dat het verlagen niet meer zo veel uitmaakt. Ik heb geen elektrische schokken meer, geen bizarre schokgolven en geen enge gons- en bonkbewegingen meer in mijn hersenen. Alles lijkt weer “normaal” te worden, alhoewel mijn hoofd behoorlijk rot aanvoelt.

Rothoofd

Toen ik nog de volledige dosis van 37,5 mg Venlafaxine innam was mijn hoofd ook verrot. Doodmoe, duizelig, zwaar hoofd, en dat soort dingen, dingen die door de burnout kwamen en nu dus nog steeds aanwezig zijn. Dus op zich gaat het niet zo heel erg lekker, máárrrrrrr ik gebruik bijna geen Venlafaxine meer. Dat is dus eigenlijk goed nieuws.

Bij rusten en slapen voel ik mijn hoofd het meest. Het voelt zó rot dat ik soms bang ben dat het nooit meer goed komt. Er is nooit een momentje op de dag dat het even écht lekker voelt, gewoon normaal, zoals vroeger, toen ik nog geen burnout had. Nooit. Nee nooit. Nooit voelt mijn hoofd normaal, al bijna zes jaar lang.

Dit bekende “rothoofd” is normaal bij burnout. Maar ook mensen zonder burnout kunnen dit ervaren, bijvoorbeeld bij overprikkeling, stress, drukte, te weinig rust, te hard sporten. Bij de meeste mensen gaat het vanzelf weer weg na een half uurtje ontspannen, maar omdat ik al zoveel jaren een rothoofd heb ben ik bang dat het niet veel beter zal worden.

Er valt nog één dag lentesneeuw.
foto: © 2022 kakikhebeenburnout.nl

Het rothoofd hangt ook samen met activiteiten. Als ik ga kletsen, computeren, bewegen, winkelen, en wat dies meer zij, dan gaat het rothoofd bonken. Als ik even teruglees op mijn blog dan zie ik dat ik in de eerste twee jaar van mijn burnout een permanent bonkend hoofd had. 24 uur per dag, bons, bons, bons, bons, op het ritme van mijn hartslag, ook al deed ik niks.

Dat bonkende hoofd heb ik nu alleen nog maar als ik ongeveer 20-30 minuten ga bewegen en daarna rustig ga zitten. Het bonken verdwijnt dan weer na ±10 minuten. Dus ook hier weer: het is niet ideaal maar mijn hoofd gaat dus wel normaler doen, en in vergelijking met een paar jaar geleden is het een stuk beter.

De rest van mijn lichaam: spieren, organen, benen, armen, zijn allemaal nog steeds prima. Dat is nu al langdurig zo, dus dat gedeelte is écht hersteld. Heel af en toe heb ik een slaapstuip als ik bijna ga slapen, maar alle andere rare effecten en symptomen zijn al een tijd weg. Mijn lichaam vanaf mijn nek naar beneden is weer 100% normaal, alleen mijn hoofd nog niet.

Ik ben nog niet van de Venlafaxine af natuurlijk en de kleine dosering die ik neem kan natuurlijk ook nog zijn invloed hebben. Bij talloze (psycho-actieve) middelen bestaat er zoiets als microdoseringen. Een hele kleine dosering van een bepaald middel kan een enorme invloed hebben. Het lijkt mij dan ook geen goed idee om heel erg lang op een zeer lage dosis Venlafaxine te blijven want het blijft toch actief in je lichaam. Ik ga dus door met afbouwen.

Ik ga nu naar 15 korrels van de 110 die er in de capsule zitten. Dat is nog maar (110 – 95) / 110 x 100% = 13,6% van de oorspronkelijke dosis die ik inneem. Ik ben nu niet meer bang om naar nul te gaan. Zoals ik al eerder schreef heb ik niet meer het gevoel dat ik terug omhoog moet. Ik kan er gewoon vanaf. Dit gevoel is erg belangrijk voor me en geeft rust, ondanks mijn rothoofd.

Sint Janskruid

Ik heb overigens ook nog een extra dingetje gevonden voor als het misschien toch nog mis gaat: Sint Janskruid. Mocht ik straks, als ik geen Venlafaxine meer inneem, nog erge problemen hebben, dan is mijn idee om Sint Janskruid te gaan proberen. Maar wel onder voorwaarden: Het liefst een officiële versie die bij de apotheek te krijgen is. Het is plantaardig en heeft zo’n beetje dezelfde werking als antidepressiva maar is natuurlijker. Het is niet ideaal, en je kan beter helemaal niks gebruiken, maar het geeft mijn een goed gevoel dat er in elk geval een alternatief bestaat voor chemische middelen zoals Venlafaxine.

(Advertentie)

Tip: ga nooit op eigen houtje Sint Janskruid gebruiken als je antidepressiva gebruikt. Deze hebben een wisselwerking met elkaar.

Mocht ik overgaan op gebruik van Sint Janskruid dan zal ik uiteraad over mijn ervaringen bloggen. Maar eerst moet ik natuurlijk helemaal naar 0 korrels Venlafaxine gaan. Dan nog minstens vier weken afwachten en kijken wat er gebeurt als ik helemaal vrij ben van dat middel. En dan nog misschien zes weken erbij, eerst even proberen hoe het leven verder gaat zonder middelen.

Mijn verwachting is dat ik dan nog steeds een rothoofd heb maar dat er geen ergere problemen ontstaan. In dat geval neem ik dus géén Sint Janskruid. Ik ga het alléén proberen als de problemen ERGER worden. Dat lijkt me een verstandig plan, niet zomaar van alles innemen als je juist probeert af te komen van onnatuurlijke beïnvloeding van je lichaam.

Het is fijn om een alternatief te hebben, ook al heeft het mijn voorkeur om het alternatief niet te gaan gebruiken. Nou ja, eerst maar eens de laatste 15 korrels wegwerken. Ik ben er klaar voor.

Volgende keer

Volgende keer: het op één na laatste deel!

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.