#249: Ik herstel weer wat

De laatste maanden is een nieuw soort situatie ontstaan. Misschien wel een nieuwe fase in het burnout herstel. Het lijkt erop dat (over)belasting alleen nog maar leidt tot nachtelijke angstaanvallen. Allerlei andere gekke symptomen verschijnen niet meer.

In het begin van mijn burnout had ik nog een veelheid aan bizarre lichamelijke klachten. Nu blijven alleen de angstaanvallen in de nacht over. Doe ik overdag te veel of prikkel ik mezelf te veel? Dan kan ik niet slapen en krijg ik in de nachten elektrische flitsen en schrikreacties in mijn hoofd.

Kalm aan

Ik doe dus een week of drie achter elkaar zeer rustig aan. Alleen in de ochtend fietsen of wandelen, veel op de bank zitten met thee, en dan boodschappen. Na de lunch een middagdutje op bed, óf met de ogen dicht op de bank zitten, waarbij ik een beetje half aan het dommelen ben.

In de middagen weer op de bank met thee en eventueel een boek lezen. Na het avondeten zo min mogelijk TV, en dan om 20:00 naar bed met soms een lekker anijsmelkje. Het voelt leeg en saai, ik verveel me kapot, maar het werkt wel. Ik merk duidelijk dat de nachtelijke angsten langzaam weg gaan. Ze worden steeds minder erg en ik kan steeds beter slapen.

Na ongeveer de tweede week ben ik weer redelijk stabiel: de angsten gaan weg, ik voel me ietsjes kalmer, en ik ben blij dat het helpt om zoveel niks te doen. Ik tril ook niet meer, en dat is heel fijn. Wel ben ik nog steeds bang dat ik de rest van mijn leven dus moet blijven niksen.

Het is half november 2022 en dus komt Sinterklaas het dorp in. Ik kijk even naar de intocht in de plaatselijke haven en ga daarna bij de buren theedrinken. Ik blijf te lang kletsen, twee uur achter elkaar.

Deze belasting leidt niet direct tot problemen. De volgende dag zie ik dat ik een lekke band heb en plak ik deze alvorens ik een rondje ga fietsen in de natuur. Het voelt wel goed.

Maar als ik thuis kom ben ik opeens nerveus. Ik ga steeds op de iPhone en iPad zitten klooien om mezelf te prikkelen. Als ik stop met prikkelen voelt mijn hoofd rot. Als ik doorga voelt mijn hoofd goed. Shit, ik weet dat dit niet goed is maar wat doe ik er aan? Hoe moet ik hier mee omgaan?

In de middag ga ik dan maar even met de auto een rondje rijden. Autorijden is voor mij altijd kalmerend geweest, dus dat is mooi. Ik word iets kalmer maar niet genoeg. Ik ga naar een supermarkt om nog wat kleine dingen te halen. En dit is fout. Ik hoor in de ochtenden boodschappen te doen.

Te veel prikkels

Als ik namelijk in de middag boodschappen doe, dan kom ik thuis en sta ik “aan”. Ik ben dan zeer onrustig en ga dan meteen maar koken. Ergens tussen 17:00 en 17:30 ga ik dan eten en dan opruimen en de vaatwasser aanzetten. Het eten zelf is lekker maar nooit ontspannend. Ik blijf hierdoor “aan” staan.

Al met al ben ik dan alweer 2,5 uur bezig met actief zijn, zonder pauzes. Omdat ik dan “aan” sta kan ik daarna ook niet meer tot rust komen. Ik ga dan nóg meer op de iPhone of iPad zitten klooien, en eet chips of snoep. Dat is opnieuw een rode vlag. De afgelopen weken, toen ik langzaam tot rust kwam, heb ik ook veel minder gesnoept. Bij rust heb ik geen behoefte aan snoep, maar als ik “aan” sta wel.

Ik weet nu al dat ik nu niet meer “uit” kan gaan. Ik blijf tot 21:00 nerveuzig op de bank hangen, en ga naar bed. En daar komen de angsten weer terug en ik heb een slechte nacht. Te veel prikkels… en dus angsten in de nacht. Het systeem is mij duidelijk.

Ik ben erg teleurgesteld dat ik weer zo’n rotnacht heb. Maar het is ook wel duidelijk waardoor het komt. Het systeem is nu ook consequent: élke keer bij overprikkeling / overbelasting gebeurt steeds hetzelfde. Dit in tegenstelling tot het begin van mijn burnout, waarbij allerlei misère compleet willekeurig voorbij kwam.

Er moet een manier te vinden zijn om weer “uit” te gaan nadat ik “aan” ben gegaan. Als ik dat voor elkaar krijg, ben ik het heertje.

Daarbij moet ik natuurlijk ook toegeven aan het rotgevoel en dat niet steeds proberen te onderdrukken met prikkels zoals TV, iPad en iPhone. Maar soms wil ik wel ontsnappen aan dat gevoel, dat 24 uur per dag doorgaat. Het is een soort puzzel om niet jezelf steeds te prikkelen en ook niet de hele dag een rotgevoel te hebben.

Volgende keer

Volgende keer herstel ik verder.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.