#196: Korreltjes – venlafaxine afbouwen (deel 1/28)

Let op: mijn afbouwtraject voor Venlafaxine is geen medisch advies. Raadpleeg altijd een arts als je iets aan je gebruik van antidepressiva wil veranderen.

Ik heb besloten om voor de vijfde keer een poging te doen om Venlafaxine af te bouwen. Ik probeerde het al een aantal keren eerder (zie blog #137) en ook in de tijd vóórdat ik mijn burnout kreeg probeerde ik het. Venlafaxine is een antidepressivum dat ik al een jaar of vijftien gebruik.

Ik kreeg het ooit tijdens mijn eerste burnout om “weer aan het werk te kunnen”. Helaas werd er niet bijverteld dat je van dit medicijn enorm in gewicht aankomt en er werd ook niet bijverteld dat je er orgasmeproblemen van krijgt, los nog van de andere talloze bijwerkingen. Ook werd er niet uitgelegd dat het zeer moeilijk is om er ooit weer vanaf te komen.

Van alle antidepressiva (van het type SSRI/SNRI) die er bestaan is Venlafaxine de moeilijkste om vanaf te komen. In mijn geval lukte het wel om over een periode van enkele jaren af te bouwen van 225 mg per dag naar 37,5 mg per dag. Dat is al een flinke vermindering. Maar de laatste stap, van 37,5 naar nul, is de zwaarste. Je kan de meest verschrikkelijke angst- en burnoutverschijnselen krijgen als je er mee stopt, en veel mensen blijven het dan maar de rest van hun leven gebruiken.

Waarom afbouwen?

Waarom loop ik altijd zo te zeuren over Venlafaxine afbouwen? In het kort: antidepressiva kunnen allerlei mensen met allerlei dingen helpen, maar ze kunnen ook tot problemen leiden. Zeker na langdurig gebruik (meerdere jaren) kan de werking totaal verdwenen zijn maar de bijwerkingen blijven wél aanhouden.

Als je al jarenlang antidepressiva gebruikt en in een burnout terecht komt dan weet je nooit zeker of je burnoutklachten veroorzaakt worden, in stand gehouden, of juist onderdrukt worden door de antidepressiva.

Als je antidepressiva inzet om je burnout “te genezen” dan is het oppassen geblazen (zie ook blog #120). Je kan je heel goed beter voelen dankzij deze middelen, maar hierdoor verduister je het zicht op je burnout. Voel je je goed omdat je écht beter aan het worden bent of voel je je goed door de pillen?

Mijn burnout duurt nu al zo lang, en ik heb alles, alles, alles al geprobeerd om te herstellen. Het enige wat ik nog niet gedaan heb is: stoppen met de antidepressiva en dan kijken wat er gebeurt. Na vijftien jaar mijn hersenchemie te hebben veranderd met die pillen wil ik wel eens weten hoe ik me voel zonder dat te doen.

Dus, voor de vijfde keer in mijn leven, ga ik proberen om te stoppen met Venlafaxine. Ik heb alle artikelen op het internet al gelezen en ik weet inmiddels dat je de dosis héél langzaam moet verminderen. Telkens een beetje er af, en dan weer een tijd wachten. Het kan wel een jaar duren voordat je helemaal op nul zit. De afbouwschema’s die op thuisarts.nl staan lijken mij veel te snel gaan hoewel de overige tips erg goed zijn.

In 2018 heeft (o.a.) het Nederlands Huisartsen Genootschap een adviesdocument geschreven over het afbouwen van antidepressiva. De fabrikanten claimen namelijk dat je gewoon kan stoppen en ze maken geen kleine doseringen zodat je langzaam kan afbouwen. Maar veel mensen krijgen verschrikkelijke lichamelijke en geestelijke problemen als ze in één keer stoppen, waarvan de fabrikanten zeggen dat dat gewoon kan.

Huisartsen snappen helaas niet zo veel van antidepressiva. Men roept vaak “ach, je mist gewoon een stofje in je hersenen” maar dat is een oversimplificatie en een dooddoener. Het is in elk geval geen reden om dan maar de rest van je leven antidepressiva in te nemen.

Psychiaters snappen wél wat van antidepressiva, maar komen vaak met hetzelfde verhaal. En het zou absoluut veilig zijn om de rest van je leven antidepressiva te gebruiken, dus waarom zou je stoppen? Ik vind dat een enorm amateuristisch standpunt; er zijn genoeg redenen te bedenken om te willen stoppen, lees dat adviesdocument maar eens.

Korreltjes er uit

In de capsules van Venlafaxine zitten kleine korreltjes. Je mag van de dokter, de apotheek en de fabrikant de capsules niet openmaken maar toch doet iedereen die wil afbouwen dat, want een kleinere dosis dan 37,5 mg bestaat niet en een vloeibare, druppelbare versie ook niet.

Wanneer je de dosis verlaagt dan kan je binnen enkele uren al merken dat er wat aan het veranderen is. Maar pas na 2 tot 3 dagen komt de daadwerkelijke “klap”; de vorige, hogere dosis is dan helemaal afgebroken door het lichaam en in de hersenen neemt de bezettingsgraad van de actieve stof af. Na ongeveer 5 dagen is bij Venlafaxine een “steady state” bereikt waarbij de hoeveelheid in de hersenen niet verder verandert.

Dus na 2 of 3 dagen kan je naar de klote gaan. Na 5 dagen volgt stabiliteit maar de ontwenningsklachten kunnen wel één tot twee weken aanhouden. Als je pech hebt duren ze langer, tot een week of vier, maar het verschilt enorm per persoon. Als je geluk hebt heb je nergens last van.

Wat erg lastig is, is dat er géén onderzoek is gedaan naar langdurig gebruik van Venlafaxine. Er wordt aangenomen dat de hersenen zich dan hebben aangepast aan het middel en het duurt dan zeer lang om de hersenen weer terug naar normaal te laten gaan. De onttrekkingsverschijnselen kunnen dan wel maanden duren, maar niemand weet dat zeker. De farmaceutische industrie wenst je in elk geval veel succes terwijl de huisarts automatisch elke keer je recept herhaalt.

Dus… op een dag gooi ik om te beginnen vijf korreltjes uit de capsule, dat is minder dan 5%. In de meeste adviezen verlaagt men de dosis met stappen van 10%. In mijn capsules zitten ongeveer 110 korreltjes. Dit verschilt per merk, dus je moet eerst goed tellen hoe veel er in zitten en dan bepalen hoe veel je er uit durft te halen.

Nu maar afwachten wat er gebeuren gaat.

Volgende keer

Volgende keer krijg ik last van elektrische schokken in mijn hersenen.

Bekijk reacties op deze blogpost af reageer zelf via Instagram.