#197: Elektrische schokken – venlafaxine afbouwen (deel 2/28)

Let op: mijn afbouwtraject voor Venlafaxine is geen medisch advies. Raadpleeg altijd een arts als je iets aan je gebruik van antidepressiva wil veranderen. (Om dit blog het beste te begrijpen lees je eerst deel 1).

In de week waarin ik vijf korreltjes uit mijn Venlafaxine gooi merk ik duidelijk het verschil. Na een dag of twee krijg ik elektrische flitsjes in mijn hoofd, vooral als ik mijn hoofd draai of beweeg. Als ik mij een tijdje concentreer op iets dan komt er regelmatig een schokgolf rechtsboven in mijn hoofd. Ik moet dan stoppen wat ik aan het doen ben en met mijn ogen dicht even op de bank gaan liggen.

Deze verschijnselen zijn normaal en veel mensen die hun antidepressiva afbouwen krijgen hier mee te maken. Bij Venlafaxine is het zo dat het middel binnen een dag of twee tot drie is afgebroken in het lichaam. Als je dus stopt, of een lagere dosis neemt, dan merk je de eerste dagen eigenlijk niet zo veel maar daarna begint het.

Onttrekking

De onttrekkingsverschijnselen kunnen verschrikkelijk zijn. Angsten, elektrische schokken in het hoofd en in ledematen, griepverschijnselen, misselijkheid, darmproblemen, slapeloosheid, duizelingen, depressie, zweten, nachtmerries, woedeaanvallen, huilbuien en een algeheel gevoel van misère en ziek zijn. Dit samenspel van vervelende effecten wordt antidepressiva onttrekkingssyndroom genoemd. Het kan weken, maanden en in uitzonderlijke gevallen zelfs jaren duren.

Deze verschijnselen lijken heel erg op burnoutverschijnselen én het zijn ook nog eens de normale bijwerkingen van diezelfde antidepressiva. Dus ja, ga d’r maar aan staan als je deze verschijnselen ervaart. Is het de burnout? Een bijwerking? Ontwenning? Wat veroorzaakt wat? Niemand weet het; de wetenschap heeft geen antwoorden.

Deze verschijnselen kunnen tot vier weken duren. Zodra je weer teruggaat naar de vorige dosis zijn alle verschijnselen meestal binnen één dag (soms zelfs binnen enkele uren) weer weg en voel je je weer prima. Logisch dus dat talloze mensen hun antidepressivum gewoon maar blijven gebruiken omdat het veel te moeilijk is om er af te komen. Na een paar dagen ongelooflijke ellende neem je het maar snel weer en de volgende dag voelt alles weer als vanouds.

Ik lijk geluk te hebben. Na een week voel ik me weer zoals ik me eerst voelde, maar nu met vijf korreltjes minder. De flitsjes in mijn hoofd zijn weer weg. Wel heb ik een paar dagen nachtmerries voordat ik wakker wordt, maar het valt mee. Bij het merk Venlafaxine dat ik gebruik (Aurobindo) zitten er ongeveer 110 korreltjes in een capsule. Ik heb dus nu een dosisverlaging van 4,5% overleefd.

Dit is al een hele vooruitgang ten opzichte van eerdere stoppogingen, waarbij ik soms ondraaglijke problemen kreeg zodra ik er maar één korreltje uit haalde. Ook hier is dus weer niet te zien of deze problemen nou door de burnout kwamen of door de verlaagde dosis Venlafaxine. Het is dus allemaal puur gokken geblazen, en maar hopen dat ik er beter van word.

In de week erna gooi ik nog eens vijf korreltjes eruit. In totaal dus 10 korreltjes die ik er elke dag uit haal. Opnieuw krijg ik na een dag of twee, drie weer rare flitsjes in mijn hoofd en soms wat angstverschijnselen. Ik merk dat ik iets meer het gevoel krijg dat ik moet huilen. Ook komen er weer wat nachtmerries in de ochtenden.

Goed opletten

Maar na een week zijn deze verschijnselen ook weer weg en ben ik weer “de oude”. De oude dat is dus iemand die een burnout heeft, altijd heel moe is en een uitgeput en vaak duizelig gevoel in zijn hoofd heeft en het gevoel heeft nergens tegen te kunnen: geluiden, drukte, activiteiten. Alles is vermoeiend en onprettig.

Ik moet dus goed opletten: krijg ik nou verschijnselen die “normaal” zijn voor het afbouwen van antidepressiva, of voel ik me zoals ik me “normaal” voelde tijdens mijn burnout? Het is haast niet te onderscheiden als je je altijd klote voelt, maar de elektrische flitsjes in het hoofd en de nachtmerries lijken toch echt wel door de verminderde Venlafaxine te komen want die had ik eerst nog niet.

In de weken die volgen begin ik steeds op maandag met vijf korreltjes minder. Ik ga van min vijf naar min tien en dan naar min vijftien. Bij elke verlaging krijg ik weer dezelfde rotverschijnselen, maar na een week zijn ze weer weg. Na enkele weken ben ik aangeland op min dertig korreltjes.

Dit houdt in dat ik inmiddels op een 27% lagere dosis zit dan in het begin; meer dan een kwart minder. Dit is een flinke hoeveelheid: ik gebruik nu dus 27,3 mg Venlafaxine per dag in plaats van 37,5 mg. En hier beginnen de problemen wat erger te worden.

De elektrische schokjes en nachtmerries gaan na een week weg, maar mijn hoofd voelt verschrikkelijk. Ik kan het moeilijk uitleggen; het is geen duizeligheid, het is geen zuurstoftekort, het is een gevoel alsof je heel hard moet huilen zonder te huilen. Het is alsof je dronken bent maar zonder dronken te zijn. Mijn hoofd voelt “zuur”. Anders dan dat kan ik het niet omschrijven. Een gevoel alsof er een zware steen in het hoofd zit en alsof er een strakke elastieken band omheen zit.

Ik kan nergens meer tegen. Geluiden en lichtflitsen zijn te veel voor me. Het draaien van het hoofd, bijvoorbeeld op de fiets of in de auto, geeft een katerachtig gevoel alsof de hersenen klotsen in mijn schedel. Moeilijk te omschrijven, prettig is het niet.

Afwachten

Ik stop nu met de verlagingen. Ik blijf op deze dosis van min 30 korreltjes en ga afwachten wat er gebeurt. Ik hoop dat dit gevoel na een tijdje weer weg gaat. Dit is waar ik bang voor was. Dit gaat nu gebeuren. Is dit het einde? Betekent dit dat ik nooit meer lager kan gaan dan deze dosis? Of moet ik stoppen met afbouwen?

Het voelt zo ontzettend rot dat ik na een week van deze ellende bijna weer zover ben om mijn hele afbouwplan te staken en gewoon weer de normale dosis te nemen. Ik wil dit gevoel niet meer. Ik wil er vanaf. Het wordt langzaam ondraaglijk.

Maar ik besluit tóch om deze dosis een paar weken aan te houden. De onttrekkingsverschijnselen zouden maximaal een week of vier moeten duren, dus ik ga volhouden. Gelukkig werk ik niet en heb ik geen vrouw en kinderen, want ik kan nu écht nergens meer tegen.

Het is al een persoonlijk record voor mij om op -30 korrels te zitten, dus ik wacht nog even af. Als het na vier weken niet beter is, dan stop ik met afbouwen en beschouw ik de poging als mislukt.

Volgende keer

Volgende keer deel drie van het afbouwen van Venlafaxine.

Bekijk reacties op deze blogpost of reageer zelf via Instagram.